Komentarze do 2 listu do Tymoteusza

Omówione fragmenty: 1:6 | 1:7-10 | 2:15 | 2:19-21 | 3:1-5 | 3:6-9 | 3:16,17 | 4:1 | 4:2 | 4:3,4

Streszczenie 2 listu do Tymoteusza

Drugi list Pawła do Tymoteusza stanowi podkreślenie wartości prawdy, jest zachętą do trwania przy niej i odwagi w jej nauczaniu. Otrzymaliśmy według słów Pawła bezcenny depozyt w postaci ducha zdrowej nauki, którego strzeżemy i którym usługujemy, aby przy objawieniu Pana otrzymać obiecaną nagrodę:
- 2 Tymoteusza 1 - podziękowanie Bogu za żywą wiarę Tymoteusza (3-5); wezwanie do mężnego głoszenia Ewangelii (6-12): Bóg dał nam ducha mocy, miłości i trzeźwego myślenia (7), On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, ale z łaski (9), Jezus na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię (10); strzec depozytu prawdy (13,14);
- 2 Tymoteusza 2 - naukę Pawła przekazać ludziom zasługującym na wiarę (2); weź udział w trudach jak dobry żołnierz Chrystusa (3); jeśli z nim umarliśmy, z nim żyć będziemy (11); nie walczyć o słowa, ale starać się samemu stanąć przed Bogiem jako pracownik godny uznania, trzymając się prostej linii prawdy (14,15); odstępstwo będzie się szerzyć dokoła jak gangrena (16,17); odpadli od prawdy, mówiąc, że zmartwychwstanie już nastąpiło (18); naczynia w domu Bożym: złote, srebrne, drewniane, gliniane (20,21); właściwy sposób nauczania: unikać dociekań rodzących kłótnie, łagodnie pouczać wrogo usposobionych (22-26);
- 2 Tymoteusza 3 - w dniach ostatnich nastaną czasy trudne, ludzie bowiem będą... (1-9): zawsze się uczą, ale nigdy nie mogą dojść do poznania prawdy (7), ich bezmyślność będzie jawna dla wszystkich (9); wszystkich, którzy chcą żyć zbożnie w Chrytusie, spotkają prześladowania (12); Pismo od Boga natchnione jest i pożyteczne, aby człowiek Boży był doskonały (16,17);
- 2 Tymoteusza 4 - wezwanie do wytrwałego wykonywania posługi nauczania prawdy (1-5); krew moja ma być wylana na ofiarę (6); w dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem (7); polecenia dotyczące spotkania Pawła z Tymoteuszem i ostrzeżenia przed niektórymi z odstępców (9-18); ostatnie pozdrowienia i pożegnanie (19-22).

2 Tymoteusza 1

2 Tm. 1:6

"Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił dar Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk" (UBG)

Komentarz: Tymoteusz otrzymał przez nałożenie rąk Pawła nadprzyrodzony charyzmat proroctwa. Nie tylko zatem miał dar interpretacji proroctw - ten charyzmat posiadamy z racji Bożego wyboru - ale także posiadał nadprzyrodzony dar w tym zakresie (widzenie wydarzeń poza spisanym objawieniem), który mógł otrzymać wyłącznie przez nałożenie rąk apostoła. Dzięki swoim charyzmatom, Tymoteusz został wybrany przez starszyznę do posługi proroka w społeczności (1 Tm. 4:14).

Kontekstowe tematy Biblijne:

2 Tm. 1:7-10

"Nie dał nam bowiem Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i zdrowego umysłu. (8) Nie wstydź się więc świadectwa naszego Pana ani mnie, jego więźnia, lecz weź udział w cierpieniach dla ewangelii według mocy Boga; (9) Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy. (10) A obecnie została objawiona przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który zniszczył śmierć, a życie i nieśmiertelność wydobył na jaw przez ewangelię" (UBG)

Komentarz: Ewangelia otwiera drogę do nieśmiertelności w Boskiej naturze (werset 10). Nie jest to jednak wezwanie powszechne. Bóg udostępnia bowiem możliwość uzyskania życia wiecznego w niebiańskiej chwale nielicznym - tym, których wcześniej wybrał i przeznaczył do tego celu (werset 10). Podkreślenie, że stało się to "przed wiecznymi czasy" (werset 9) pokazuje, że Boski wybór nie jest czymś, na co można sobie zapracować uczynkami. Ma on miejsce całkowicie bez związku z naszym obecnym życiem - "nie z uczynków", ale "do dobrych uczynków" (Ef. 2:9,10). Wybrani, którzy podejmują pokutę w imię Jezusa Chrystusa, zostają powołani poprzez udzielenie im ducha Boskiej miłości prawdy - tylko jego posiadcze będą bowiem w stanie wykonać pracę dla Ewangelii, z którą wiąże się nagroda chwały. W ten sposób, poprzez ducha, zostają spłodzeni do nowego życia jako nowe stworzenie.

Dlatego Paweł pisze o zbawieniu Kościoła w czasie przeszłym - ponieważ nowe stworzenie (odnowione serce i umysł) jest czyste z punktu widzenia Boskiej sprawiedliwości i jako takie nie jest obciążone wyrokiem śmierci. Duch miłości prawdy powoduje w wybranych pragnienie poznawania Słowa Bożego, jego praktykowania oraz ogłaszania. Dlatego w wersecie 7 czytamy, że jest to duch "mocy i miłości, i zdrowego umysłu" - nie tylko emocja/ pragnienie prowadzące do odważnego działania, ale także zdolność rozeznawania nauki Biblijnej. W ten sposób w pierwszych słowach drugiego listu do Tymoteusza Paweł podsumowuje cel wieku Ewangelii, którym jest zgromadzenie przyszłych współkrólów i współkapłanów z Jezusem Chrystusem, którzy w okresie rządów jego Królestwa będą podnosić ludzkość do doskonałości.

Kontekstowe tematy Biblijne:

2 Tymoteusza 2

2 Tm. 2:15

"Staraj się, abyś stanął przed Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który dobrze rozkłada słowo prawdy" (UBG)

Komentarz: werset 15 być może nie zawiera myśli szczególnie skomplikowanej bądź trudnej w interpretacji, ale z pewnością myśl wartą podkreślenia - celem każdego z powołanych jest praca na polu Pańskim związana z rozumieniem i nauczaniem. Prawda jest sensem i celem naszego powołania. Miłość agape, którą otrzymują w darze wybrani, jest miłością prawdy - jej poznawania, stosowania i nauczania. Wokół niej koncentruje się nasze powołane życie. Nikt, kto otrzymał ducha Pańskiego, nigdy nie powie, że jest mu wszystko jedno. Wręcz przeciwnie, będzie dążył do tego, aby 'dobrze rozkładać słowo prawdy', widząc nie tylko ogólny jej zarys, ale także rozumiejąc poszczególne wypowiedzi Słowa w harmonii ze sobą nawzajem i z większym obrazem Boskiego Planu. Musimy rozumieć, że posłuszeństwo Bogu jest posłuszeństwem Jego zasadom określonym w Biblii. Tłumaczenie, żeśmy tak wierzyli, bo tak nas uczyli wodzowie naszych wyznań, nie będzie skuteczne przed Panem w dzień rozliczenia z jego Kościołem, bo każdy z nas ma własną odpowiedzialność; "każdy z nas sam za siebie zda rachunek Bogu" (Rzym. 14:12). A wiemy, że "Wielu powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów? (23) A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość" (Mt. 7:22,23). Jeśli jednak nasze przekonanie będzie poparte 'dobrym rozbieraniem słowa prawdy', nasza nadzieja chwały z Panem będzie mieć lepszy fundament.

Kontekstowe tematy Biblijne:

2 Tm. 2:19-21

"Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa. (20) W wielkim zaś domu znajdują się nie tylko naczynia złote i srebrne, lecz także drewniane i gliniane, niektóre do użytku zaszczytnego, a inne do niezaszczytnego. (21) Jeśli więc ktoś oczyści samego siebie z tego wszystkiego, będzie naczyniem do użytku zaszczytnego, uświęconym i użytecznym dla Pana, przygotowanym do każdego dobrego czynu" (UBG)

Komentarz: naczynia, o których naucza apostoł Paweł w wersecie 20, najwyraźniej przedstawiają różne klasy ludu Bożego. W wersecie 10 Paweł deklaruje, że wszystko znosi "przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia, które jest w Chrystusie Jezusie wraz z wieczną chwałą". Naczynia złote i srebrne przedstawiają zatem wybranych, którzy okazują się być zwycięzcami obecnego powołania i jako tacy uzyskają zmartwychwstanie do nieśmiertelności w chwale Boskiej natury (antytypiczni kapłani, symbol złota) lub w niższej naturze duchowej (antytypiczni lewici, symbol srebra). Powyższą myśl potwierdza werset 19, który utożsamia naczynia złote i srebrne z wybranymi zapieczętowanymi duchem świętym, a tym samym - w innym zestawie symboli Biblijnych - ze zrodzonymi z ducha. Fakt, iż są oni 'naczyniami do użytku zaszczytnego', naturalnie wynika z faktu, że uzyskają zmartwychwstanie do natury duchowej i znajdą się w zarządzie Królestwa Chrystusa, aby razem z nim podnosić z upadku zmartwychwstałą ludzkość.

Na drugim końcu spektrum są naczynia drewniane i gliniane, przeznaczone 'do użytku niezaszczytnego'. Fakt, iż naczynia złote i srebrne przedstawiają wybranych, sugeruje, że pozostałe wymienione naczynia przedstawiają niewybranych w dwóch klasach (drewno i glina). Warto jednak przyjrzeć się w tym miejscu grece, bowiem rzeczownik atimia [G819] bywa tłumaczony jako infamia bądź hańba, co niekoniecznie jest przeznaczeniem niewybranych klas. Atimia pochodzi od greckiego atimos [G820], które jest złożeniem 'a' (bez) i 'time' [G5092] oznaczającego wartość, cenę. Zestawienie atimii z chwałą, która oczekuje na wybranych, wskazuje, iż niewybrani nie znajdą miejsca w chwale duchowej świątyni i będą stanowić poddanych Królestwa Chrystusa raczej niż jego zarząd. Jednocześnie podział na naczynia gliniane i drewniane zdaje się wskazywać na fakt, iż niewybrani obejmują zarówno wierzących, jak i niewierzących. Niewybrani niewierzący będą podczas rządów Chrystusa poddani procesowi sądu, którego zadaniem będzie przyprowadzenie ich do harmonii z Bogiem i Jego prawami; niewybrani wierzący, którzy już dzisiaj odbędą z sukcesem proces sądu, osiągając stopień rozwoju właściwy dla swojego stanowiska w Królestwie, osiągną nagrodę życia wiecznego na ziemi w momencie zmartwychwstania.

Kontekstowe tematy Biblijne:

2 Tymoteusza 3

2 Tm. 3:1-5

"A to wiedz, że w ostatecznych dniach nastaną trudne czasy. (2) Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, bezbożni; (3) Bez naturalnej miłości, niedotrzymujący słowa, oszczercy, niepowściągliwi, okrutni, niemiłujący dobrych; (4) Zdrajcy, porywczy, nadęci, miłujący bardziej rozkosze niż Boga; (5) Przybierający pozór pobożności, ale wyrzekający się jej mocy. Takich ludzi unikaj" (UBG)

Komentarz: pojęcie 'dni ostatecznych' nie jest ostre. W 12. rdz. księgi Daniela najwyraźniej odnosi się do czasu drugiej obecności Pana. Ale już np. 11. rdz. Objawienia może równie dobrze sugerować odniesienie tego okresu do 3,5 dnia stanu śmierci dwóch świadków. Charakterystyka dni ostatecznych podana przez apostoła Pawła w 2 Tm. 3:1-5 nie wskazuje jednak, aby poszukiwanie precyzyjnego chronologicznego zarysu miało szczególny sens. Cechy charakteru rozwijają się w czasie. Wskazanie tego dnia/ miesiąca/ roku, w którym opis Pawła miałbym zacząć mieć zastosowanie, jest zwyczajnie niemożliwe. Apostoł sugeruje jednak, że w czasach poprzedzających przyjście Pana rozwój zła w wielu wymienionych aspektach miał ulec znacznemu nasileniu. Czy zatem możemy odnieść ten opis do obecnego czasu? Moim zdaniem tak. Oczywiście, ludzie zawsze byli samolubni, chciwi, chełpliwi czy okrutni. Ale pod względem pewnych cech czasy, w jakich żyjemy, są wyjątkowe. Nieposłuszeństwo rodzicom, bezbożność czy umiłowanie przyjemności w skali, w jakiej je teraz obserwujemy, są bez precedensu nie tylko w ostatnim czasie, ale w historii w ogóle. Zdecydowanie więc można uznać proroctwo apostoła za 'miękki' argument przemawiający za tym, że czasy ostateczne się już zaczęły.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[początek strony]

2 Tm. 3:6-9

"Z takich bowiem są ci, którzy wkradają się do domów i usidlają naiwne kobietki obciążone grzechami, wiedzione przez rozmaite pożądliwości; (7) Które zawsze się uczą, a nigdy nie mogą dojść do poznania prawdy. (8) Jak Jannes i Jambres sprzeciwiali się Mojżeszowi, tak też oni sprzeciwiają się prawdzie, ludzie o wypaczonym umyśle, odrzuceni jeśli chodzi o wiarę. (9) Lecz daleko nie zajdą, bo ich głupota będzie jawna dla wszystkich, jak to się stało i z tamtymi" (UBG)

Komentarz: prawda, o której mówi apostoł Paweł w wersecie 7, to greckie epignosis, które nie tylko odwołuje się do oceny rozumowej, ale także oznacza obraz prawdy w charakterze. Obciążenie grzechami i pożądliwościami zatem w oczywisty sposób uniemożliwia dojście do poznania prawdy. Przemianę charakteru Biblia pokazuje w symbolu chrztu, który przedstawia z jednej strony uśmiercenie/ pogrzebanie grzechu w nas (zanurzenie/ pokuta), z drugiej zaś strony odrodzenie do nowego życia przez wypracowanie nowego sposobu myślenia i postępowania ugruntowanego w prawdzie (wynurzenie/ nawrócenie). Trwanie w grzechu oznacza brak realizacji pierwszego z dwóch ww. elementów, co jednocześnie uniemożliwia osiągnięcie drugiego ('dojście do poznania prawdy'). Z kolei kogoś, kto nie jest ugruntowany w nauce Chrystusa, łatwiej jest zwrócić w stronę jeszcze większego błędu. A zwodziciele mają swoje metody, na co wskazuje Paweł, przywołując imiona dwóch egipskich czarowników. Tak jak Jannes i Jambres wykonywali sztuki magiczne przed faraonem, żeby podważyć Boskie pochodzenie misji Mojżesza, ich współcześni odpowiednicy także mają niemały 'arsenał' środków, aby odwieść lud Pański od nauki Słowa Bożego (Wj. 7:10-12).

Paweł pisze o kobietach jako szczególnie podatnych na zwodzenie, co naturalnie nie musi się podobać w świetle współczesnego równościowego podejścia do płci, niemniej nauczanie apostoła jest w tej sprawie konsekwentne we wszystkich jego pismach. Szczególnie w 1 Tm. 2:11-15 zabrania on kobiecie "nauczać ani mieć władzy nad mężczyzną ... Bo Adam został stworzony najpierw, potem Ewa. I nie Adam został zwiedziony, lecz kobieta, gdy została zwiedziona, popadła w przestępstwo". Wydarzenia w Edenie traktuje zatem apostoł jako archetyp uniwersalnej kondycji człowieka. Tym samym, zwiedzenie Ewy przez węża pokazuje uniwersalną skłonność kobiet do poddawania się błędowi. Tym bardziej, jeśli są one jednocześnie "obciążone grzechami, wiedzione przez rozmaite pożądliwości" (2 Tm. 3:6).

Kontekstowe tematy Biblijne:

[początek strony]

2 Tm. 3:16,17

"Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości; (17) Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła w pełni przygotowany" (UBG)

Komentarz: cztery zastosowania Słowa Bożego, które wymienia apostoł Paweł w wersecie 16, oznaczają jednocześnie cztery aspekty duchowego rozwoju wierzących w Chrystusa. Pierwszy aspekt to nauczanie (gr. didaskalia G1319), a więc przyswajanie nauki Biblijnej. W miarę rozwoju w znajomości dostrzegamy elementy postępowania, które wymagają korekty, a kolejne okoliczności życia, w których dotąd upadaliśmy, stają się próbą duchowych postępów (gr. elegchos G1650 - próbowanie, testowanie). Dostrzeganie upadków i słabości w świetle Słowa Bożego pozwala pracować w kierunku ich naprawy (gr. epanorthósis G1882 - podniesienie do pionowej pozycji, korekta), a bieżąca praca z nauką Biblijną rozwija nas i utwierdza w Chrystusie (gr. paideia G3809 - wychowanie, dyscyplina). W ten sposób nauczanie, próbowanie, korygowanie i krystalizowanie charakteru wybranych pozwala im budować solidną budowlę na skale, której nie pokonają burze doświadczeń i która posłuży "do wszelkiego dobrego dzieła".

Kontekstowe tematy Biblijne:

[początek strony]

2 Tymoteusza 4

2 Tm. 4:1

"Zaklinam cię więc przed Bogiem i Panem Jezusem Chrystusem, który będzie sądził żywych i umarłych w czasie swego przyjścia i swego królestwa" (UBG)

Komentarz: sąd Boży rozumiany jako proces moralnej reformy człowieka odbywa się przez epifanię - oświecenie oczu umysłu prawdą o Chrystusie (w tłumaczeniu: czas przyjścia Chrystusa). Obecnie epifanii Pańskiej doświadczają żywi (wierzący), w przyszłym Królestwie (Bazylei) doświadczą jej dzisiejsi umarli - pozostała ludzkość.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[początek strony]

2 Tm. 4:2

"Głoś słowo Boże, nalegaj w porę i nie w porę, upominaj, strofuj i zachęcaj ze wszelką cierpliwością i nauką" (UBG)

Komentarz: według tekstu oryginału apostoł mówi Tymoteuszowi: ogłoś słowo. Nie jest to zatem wezwanie do powtarzającego się nachodzenia ludzi, którzy są obojętni na Ewangelię. Paweł mówi "ogłoś" - niech każdy ma szansę usłyszeć. Natomiast nauczanie apostoł poleca przekazać "zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych" (2 Tm. 2:2).

Kontekstowe tematy Biblijne:

[początek strony]

2 Tm. 4:3,4

"Przyjdzie bowiem czas, gdy zdrowej nauki nie zniosą, ale zgromadzą sobie nauczycieli według swoich pożądliwości, ponieważ ich uszy świerzbią. (4) I odwrócą uszy od prawdy, a zwrócą się ku baśniom" (UBG)

Komentarz: jest kilka fragmentów w Nowym Testamencie, które najwyraźniej zapowiadają nadejście odstępstwa w Kościele. Jednym z nich jest powyżej cytowany 2 Tm. 4:3,4. Sporo miejsca poświęcił apostoł Paweł temu tematowi w 2 Tes. 2:3-10, gdzie opisuje działalność 'człowieka grzechu'. W Dziejach 20:28-30 upomina starszych, aby mieli baczenie na swoją służbę, "Gdyż wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, które nie będą oszczędzać stada. Także spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów". Podobnie czytamy m.in. w Mt. 7:15, 24:11,24; 2 Pt. 2:1; 1 Jn. 4:1. Z ww. wersetów wynika nie tylko masowy charakter odstępstwa, ale także fakt, iż miało się ono utrzymać aż do czasu ponownego przyjścia Pana. Dlatego każdy szczery wyznawca Chrystusa, który został powiadomiony ww. ostrzeżeniem, nie może pozostać obojętnym na treść nauczania, ani bezkrytycznie przyjmować nauk przekazywanych przez lokalnych księży/ pastorów. "Wielu [bowiem] powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość" (Mt. 7:22,23).

Kontekstowe tematy Biblijne:

[początek strony]

Komentarze do 2 listu do Tymoteusza

Streszczenie 2 listu do Tymoteusza

2 Tymoteusza 1

2 Tm. 1:6

2 Tm. 1:7-10

2 Tymoteusza 2

2 Tm. 2:15

2 Tm. 2:19-21

2 Tymoteusza 3

2 Tm. 3:1-5

2 Tm. 3:6-9

2 Tm. 3:16,17

2 Tymoteusza 4

2 Tm. 4:1

2 Tm. 4:2

2 Tm. 4:3,4

SŁOWNIK BIBLIJNY

KOMENTARZ BIBLIJNY ONLINE - O STRONIE I JEJ AUTORZE